In samenwerking met de universiteit van Utrecht is er bij Zonnehuizen Kind en Jeugd in 2004 een onderzoek uitgevoerd, waarbij Monique Fabius en haar hond Jip als ZorgDier-team een belangrijke rol vervulde. ‘Het is bij mij bekend dat kinderen met hechtingsstoornissen veel negatieve aandacht kunnen vragen en het daardoor soms ook krijgen. Tijdens de bezoeken had ik het gevoel dat ik aan de kinderen veel positiviteit kon geven.’
Monique Fabius (38) werkt in het dagelijks leven als groepsleidster in de jeugdhulpverlening. Door haar professionele ervaring met kinderen was zij voor ZorgDier zeer geschikt om mee te werken aan het onderzoek. Met haar hond Jip, een zesjarige Flatcoated Retriever, bezocht ze daarom een aantal kinderen die in Zonnehuizen Kind en Jeugd verbleven.
Spelletjes
ZorgDier had voor het onderzoek drie ZorgDier-teams ter beschikking gesteld. Monique en Jip kregen een vaste groep van vier kinderen toegewezen, die ze in totaal tien keer bezocht hebben. ‘De intentie was om het bezoek in groepsverband te doen, maar na het eerste bezoek kwamen we erachter dat één meisje niet geschikt was voor groepsparticipatie. Haar bezocht ik daarna apart, zodat ze toch kon meewerken aan het onderzoek’, vertelt Monique.
De bezoekjes waren in de aula en duurden een half uur per keer. De kinderen deden mee aan verschillende activiteiten. ‘We deden bijvoorbeeld veel zoekspelletjes, waarbij Jip naar dingen moest zoeken. Later verstopten de kinderen zich en mocht hij hen gaan zoeken. Ook hebben we met de kinderen diverse commando’s geoefend, zoals Jip op afstand laten zitten. De kinderen vonden het allemaal erg leuk om te doen.’
De zorgdier bezoeken werden vastgelegd met een videocamera. Omdat deze op een vaste plek in de aula stond opgesteld, was het volgens Monique moeilijk om alle reacties goed in beeld te krijgen. ‘Jip heeft een springerige manier van bewegen, waardoor sommige mooie interactiemomenten zich jammer genoeg buiten het opnamegebied voltrokken.’
Positiviteit
Door haar beroep heeft Monique veel ervaring met kinderen en de bijbehorende (psychische) problemen. ‘Het is bij mij bekend dat kinderen met hechtingsstoornissen veel negatieve aandacht kunnen vragen en het daardoor soms ook krijgen. Tijdens de bezoeken had ik het gevoel dat ik aan de kinderen veel positiviteit kon geven.’
Het gevoel van Monique strookt met de uitkomsten van het onderzoek. Hieruit blijkt namelijk dat bijna alle kinderen plezier beleefden aan de bezoeken. De kinderen waren meer ontspannen, er werd veel met en over de hond gepraat, naast de spelletjes die met de hond werden gedaan. Opmerkelijk was dat er bij de kinderen geen agressie en nauwelijks angst optrad.
‘Een jaar na het onderzoek ben ik voor een dvd-presentatie teruggegaan naar Zonnehuizen. Ik had Jip meegenomen. Een jongen, die meegedaan had aan het onderzoek, was bij de presentatie aanwezig. Hij herkende mij en Jip meteen. Zelfs de gebaren en de commando’s die we ze tijdens het onderzoek hadden geleerd, kon hij nog feilloos gebruiken. Dat was erg leuk, want zijn enthousiasme na een jaar bewees voor mij dat we indruk hadden gemaakt.’
Bezinning
Monique is al jaren vrijwilligster bij ZorgDier. Zij en haar hond Jip zaten bij de tweede lichting van de opleiding. Ondanks de geschiktheid van Jip en haar interesse in ZorgDier is het voor Monique niet mogelijk zich op structurele basis in te zetten voor ZorgDier. ‘Het onderzoek was erg leuk om aan mee te werken, maar dat was mede mogelijk omdat het geen langdurig lopend onderzoek was. Het grote probleem voor mij is de tijd, of anders gezegd, het gebrek aan tijd. Daardoor is niet mogelijk om als ZorgDier-team op een structurele basis bezoekjes in een zorginstelling af te leggen.
Momenteel ben ik me aan het bezinnen over de verdere activiteiten die ik binnen ZorgDier kan gaan doen. Het ligt er een beetje aan wat er zich aan dient of wat ik tegenkom. Ik zou me bijvoorbeeld graag organisatorisch willen inzetten voor de stichting. Of misschien dat ik met Jip trainingen kan verzorgen. Daarmee blijf ik zijn kwaliteiten benutten, want Jip vind het geweldig om te ‘werken’ voor ZorgDier.
Tekst: Linda Beck